خدایا کفرنمی گویم پریشانم چه می خواهی توازجانم مرابی آنکه خودخواهم اسیرزندگی کردی خداوندا اگرروزی زعرش خودبه زیر آیی لباس فقرپوشی وغرورت را برای تکه نانی به زیرپای نامردان بیندازی وشب آهسته وخسته تهی دست وزبان بسته به سوی خانه باز آیی زمین وآسمان راکفرمی گویی..نمی گویی؟

خداوندا اگردرروزگرماخیزتابستان تنت برسایه دیواربگشایی لبت برکاسه مسی قیر اندودبگذاری وقدری آن طرف تر امارت های مرمرین بینی واعصابت برای سکه ای این سو وآن سو درروان باشد زمین وآسمان راکفرمی گویی.

خداوندا اگرروزی باخبر گردی زحال بندگانت پشیمان می شوی از قصه ی خلقت ازاین بودن ازاین ماندن چه زجری می کشد ان کس که انسان است وازاحسان سرشار!!!!!!!

یه جاهایی بایددست آدماروبگیری وبکشی ونگهشون داری....

صورتشونومیون دستات محکم بگیری وبهشون بگی .:

ببین....دوست دارم....."

یک ساعت تمام

بدون اینکه یک کلام حرف بزنم

به رویش نگاه کردم

فریادکشیدکه:

آخرخفه شدم!!!!

چراحرف نمی زنی؟؟؟

گفتم:نشنیدی؟؟؟.....پس برو....!!!

کسی که بتونه توتنهایی خوشحال باشه خیلی وقته آب ازسرش گذشته!

گاه دلتنگ میشوم دلتنگترازتمام دلتنگی ها

حسرت هارا میشمارم

وباختن ها

وصدای شکستن را

خدایا...نمی دانم من کدام امیدراناامیدکردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگم!!!!

هرجاکه می بینم نوشته است:

خواستن توانستن است

آتش می گیرم!

یعنی اونخواست که نشد؟

کاش باران بودمی دیوانه وار

تاکه شویم ازدل مردم غبار

کاش اشکی بودم درچشم خلق

آنکه بعدازاوزندهرچشم برق

کاش عطری بودمی برپیرهن

تاکه افتدازرقم مشک ختن

کاش لب بودم که بوسه برزنم

کاش می بودم که مستی افکنم

کاش مطرب بودمی درکوچه ها

لعبتی بودم به دست بچه ها

کاش اسپندی بودم برآتشی

تاکه سوزم بهرروی مهوشی

کاش کس بودم دراین دور فلک

نزدخالق برترازحورالملک

کاش...

باتوام کهنه رفیق ...

یادایام قشنگی که گذشت

کنج قلبم گرم است!

تومرایادکنی یانکنی

من به یادت هستم

روزگارت خوش باد!

آن روزمیان کوچه دنبال تودویدم                                       

دستان توگرفتم دامان توکشیدم

دستم ولی زدستت بیرون کشیدی ومن                           

درآن کشاکش تلخ این جمله راشنیدم

دوست بدارآنهایی راکه دوستمان دارندونمی دانیم

                              و

سلامت بدارآنهایی راکه دوستشان داریم ونمی دانند